"Ik moet ieder jaar weer opnieuw contact maken met het land, de koele avondwind voelen, die altijd precies op tijd komt, de brandende hitte voelen, de kikkers horen, die net na de zonsondergang hun gesprekken beginnen en naar de schapenbellen in de nacht luisteren... Soms duurt dit dagen. Ik moet me erin onderdompelen, een met haar worden. Haar ritme en de kleur van haar licht op ieder moment van de dag weer leren kennen. De geur van regen in de lucht weer leren ruiken. Als ik dit alles heb ervaren en ze tot in de diepste vezels van mijn lichaam is doorgedrongen, pas dan kan ik beginnen aan het schilderen van dit intense landschap." Ingrid Simons 26 juni 2018 www.ingridsimons.com
Posts
Boa tarde! Vanwege alle voorbereidingen voor mijn terugreis zal ik mijn uitgebreide verhaal pas morgenavond, vanuit Spanje posten (met de foto's van het blog loop ik altijd wat "achter", dus de nieuwe posts lopen nog enkele weken door! Onderstaande foto's van vandaag wil ik jullie niet onthouden : Een foto van mijn nieuwe werk, geinspireerd op de marmergroeves en de kracht van de natuur om deze weer "terug" te nemen tijdens de eindpresentatie en open studios van afgelopen dinsdag in de mainhouse van Fundacao OBRAS. En de foto van het mooie schilderijenkistje, dat ik vanochtend bij Pequito kon ophalen voor 5 van mijn 30 x 70 cm. schilderij. Ik heb zo hard gewerkt, dat ik een nieuw transportkastje heb laten maken door deze vakman! Waardoor ik twee weken geleden nog twee doeken van 80 x 60 cm heb kunnen bestellen om op door te werken haha! Beiden goed gelukt! Daarna nam hij mij nog mee naar een beeldhouwer, die in hetzelfde stadje woont.
"Sonho de uma noite de verão'' is een tekst, die ik schreef in 2011 en graag met jullie wil delen De inhoud van deze tekst geldt nog steeds en dit gevoel is zelfs sterker geworden. De tekst schreef ik voor mijn solo expositie in museum MADE in Evora, Portugal. (Nederlands & Portugees) Portugues & Nederlands (a.u.b. naar beneden scrollen) Sonho de uma noite de verão No ano passado apaixonei-me por Portugal, este ano parece-me que esse amor está para durar. No ano passado recebi um convite para trabalhar durante algum tempo em Portugal, onde eu nunca tinha estado. Encontrei em Portugal aquela luz característica, forte e bela. A mesma luz que eu, regra geral, exacerbaria nas minhas pinturas para alcançar o resultado pretendido. Também encontrei as sombras negras compridas que eu já usava nas minhas pinturas, mas que aqui vi ao vivo. O Ribeiro São Brás, que por aqui passa, deu início a uma nova orientação no