"Ik moet ieder jaar weer opnieuw contact maken met het land,
de koele avondwind voelen, die altijd precies op tijd komt,
de brandende hitte voelen,
de kikkers horen, die net na de zonsondergang hun gesprekken beginnen
en naar de schapenbellen in de nacht luisteren...
Soms duurt dit dagen.

Ik moet me erin onderdompelen, een met haar worden.
Haar ritme en de kleur van haar licht op ieder moment van de dag weer leren kennen.
De geur van regen in de lucht weer leren ruiken.
Als ik dit alles heb ervaren en ze tot in de diepste vezels van mijn lichaam is doorgedrongen, pas dan kan ik beginnen aan het schilderen van dit intense landschap."


Ingrid Simons
26 juni 2018
www.ingridsimons.com