"Sonho de uma noite de verão'' is een tekst, die ik schreef in 2011 en graag met jullie wil delen De inhoud van deze tekst geldt nog steeds en dit gevoel is zelfs sterker geworden. De tekst schreef ik voor mijn solo expositie in museum MADE in Evora, Portugal.

(Nederlands & Portugees)

Portugues & Nederlands

(a.u.b. naar beneden scrollen)

Sonho de uma noite de verão

No ano passado apaixonei-me por Portugal, este ano parece-me que esse amor está para durar.

No ano passado recebi um convite para trabalhar durante algum tempo em Portugal, onde eu nunca tinha estado.

Encontrei em Portugal aquela luz característica, forte e bela. A mesma luz que eu, regra geral, exacerbaria nas minhas pinturas para alcançar o resultado pretendido. Também encontrei as sombras negras compridas que eu já usava nas minhas pinturas, mas que aqui vi ao vivo.

O Ribeiro São Brás, que por aqui passa, deu início a uma nova orientação no meu trabalho. Pela primeira vez pintei apenas a verde e azul. Devido à referência direta que o verde constitui da paisagem (a erva, as árvores) e o azul do ribeiro (água), pude traduzir este tema de uma forma livre e abstrata. No meu trabalho sempre procurei analisar as fronteiras entre a imagem e a tinta, mas nestas pinturas procuro mais “as flores mais belas que crescem à beira do abismo”.

Na Fundação OBRAS encontrei um lugar com as condições perfeitas para eu poder trabalhar de forma excelente. É verdadeiramente fantástico passar dias inteiros naquele ateliê a pintar.
Passear por entre esta maravilhosa paisagem, tirar fotografias e sentir a inspiração vinda destas paisagens com a possibilidade de, logo de seguida, poder converter todas as impressões e registá-las em tinta. Para mim, é muito importante ter podido concentrar-me durante um mês por completo no meu trabalho, pois só assim os processos podem ser acelerados e aprofundados.

Tenho igualmente de mencionar que nestes dois anos viajei sozinha (na companhia dos meus quadros) para Portugal. No ano passado trouxe tanto os quadros para a exposição a solo “A luz de lua” em Évora, como também todas as telas para o período de trabalho, as quais tinham de ser transportadas na horizontal devido às tintas de óleo pastosas e de secagem lenta.

É uma longa viagem de carro e, para mim, funciona como uma espécie de peregrinação, na qual cresço como pessoa e como artista plástica. Durante uma viagem assim tão comprida temos tempo para por a cabeça em ordem, pensar nas experiências, inspirações, trabalho, além de podermos apreciar tantas coisas bonitas pelo caminho.

A completa mudança de ambiente, das planícies características dos Países Baixos, às zonas urbanas em volta de Paris e, depois de passar Orleães, a planície com os campos estendidos, até aos montes perto de Biarritz e a costa rochosa e ventosa, até às colinas perto de San Sebastiàn, até às vastas paisagens no sul de Espanha e os enormes calhaus brancos, quase mágicos, ao entrar em Portugal.

No ano passado, quando voltei para os Países Baixos de carro, tive a forte sensação de que tinha de regressar a Portugal, de que ainda mal tinha começado... Prometi a mim mesma que, se um mês depois de estar de volta à Holanda, continuasse a sentir isto com esta intensidade, iria tentar voltar. Pensei que o encantamento do “amor à primeira vista” por este magnífico país desaparecesse.

Mas as saudades e a vontade de querer voltar antes ficaram mais intensas, pelo que, um mês depois, elaborei um novo projeto. E fiquei imensamente feliz quando se lhe seguiu um convite para voltar.

Por isso regressei este ano (2011), novamente em março e abril. É uma belíssima estação, porque se chega e ainda está um pouco frio e logo começa tudo a florescer e a paisagem fica mais verde de dia para dia. As primeiras folhas são de um verde incrivelmente intenso! Em seguida, as flores começam lentamente a abrir e os prados adquirem a cor amarela das flores, as aves cantam e a relva cresce até à altura do joelho e, durante o dia, a temperatura já sobe bastante. É como se assistíssemos ao despertar da natureza do seu sono de inverno.

Claro que estava curiosa, ao voltar a Portugal, por saber como é que eu iria ver Portugal desta vez. E também como seria voltar a trabalhar neste local. Sentir-me-ia tão inspirada como da primeira vez?

Felizmente revelou-se ser um amor forte e duradouro.

Desde o dia em que cruzei a fronteira de Portuga, já estava convencida de que este seria (novamente) um período muito importante para o meu trabalho e até para mim, em termos pessoais.

Ao chegar à Fundação OBRAS, senti-me como se estivesse a chegar a casa.

O mesmo no que respeita ao trabalho no meu ateliê: como já conhecia este espaço, já sabia como a luz entrava no estúdio (o que é muito importante para o pintor) e, ao fim de muito pouco tempo, sentia-me completamente em casa. Fiz uso, desde o primeiro momento, da totalidade da área do ateliê (ao contrário do primeiro ano).

Na primeira semana em que estive na Fundação OBRAS, tive a sorte de estarem previstos dois longos passeios, pelo que me deixei completamente inspirar pela natureza a despertar.

Apenas alguns dias mais tarde, pude logo começar a desenhar e a pintar.

Passei alguns dias e tardes a pintar no meu ateliê português. É fantástico poder assim mergulhar no trabalho, poder finalmente encher os dias com pintura, passeio, fotografia e redação de textos.

Pintura

Após recolher inspiração e fotografias durante a primeira semana, nos passeios, comecei a desenhar. Na verdade, ao fim de dois ou três dias já tinha feito esboços para as três telas maiores que consegui transportar no meu carro: 100 x 140 cm.

Uma dos quadros de grande dimensão foi inspirada pelo Ribeiro São Brás, que passa ali perto da residência. Comecei a estruturar a pintura apenas com verde e azul; ficou completamente diferente das pinturas que tinha feito no ano passado, inspirada por este mesmo ribeiro. Para ser mais exata: ainda mais livre e abstrata do que no ano anterior (isto também é válido para as telas de pequeno formato). Este rio é um tema bonito, porque na verdade bastam as linhas fundamentais para se evocar uma referência a uma representação figurativa. Enquanto pintora, isso dá-me uma grande liberdade e o difícil nessas imensas possibilidades é não me perder no meio delas...

Durante as semanas, em que aqui trabalhei, passei tanto tempo no estúdio que consegui pintar os quadros que acima descrevi, mas também pude continuar a trabalhar nos meus quadros a preto e branco, inspirada pelos rios quase negros, com as anémonas de água brancas que cresciam no curso de água. Mas também na pintura dos bosques escuros, onde a forte luz do sol penetra e a luz abre caminho. A luz abstrai as folhas e, por entre a forma figurativa das folhas, deixa surgir um rasto de luz que parece seduzir-nos para que entremos nas veredas do bosque, sem que saibamos onde nos conduzem.

Ainda pintei alguns quadros sem usar qualquer fotografia como base, apenas partindo de um esboço. Apenas como reação ao que acontece durante a pintura, a paisagem surge e emerge da tinta.

Azulejos

A mim, os azulejos, aqueles azulejos azuis e brancos feitos segundo a tradição lusa, sempre me inspiraram e intrigaram sobremaneira. Por todo o lado, por onde andei, analisei estes azulejos: em Lisboa, Sintra, Redondo, Estremoz e Ėvora .

Em seguida, sonhei com a possibilidade de eu própria os poder talvez fazer, como uma homenagem a esta tradição portuguesa e a tudo aquilo que Portugal já me proporcionou.

Com a ajuda de Ludger, Carolien e Luís conheci um verdadeiro mestre da cerâmica, o Mestre Chico, que foi tão amável que se prontificou a ajudar-me. Eu gostava de fazer três exemplares de azulejos do tamanho dos meus quadros pequenos (40 x 30 cm).

Quando se pinta em cerâmica, as cores da tinta são completamente diferentes das cores depois da cozedura. Por exemplo, a cor lilás com que pintei depois da cozedura escureceu e tornou-se na característica cor azul dos azulejos.

Inspirei-me em três fotografias que tirei num dos magníficos parques naturais de Sintra.

Em cada azulejo há um jogo diagonal diferente; em cada azulejo a luz abstrai as formas das árvores altas que, sem a força da luz, quase cerrariam as passagens por completo. A luz seduz-nos a entrar pelas veredas do bosque e quanto mais se penetra no bosque, mais escuro este se tornará.

Este período serviu ainda para me ocupar com a fotografia enquanto meio autónomo e não apenas como esboços para as minhas pinturas. Mandei imprimir oito fotografias em Évora que foram tiradas aqui em Portugal.

Serigrafias

Fiz uma série de quatro serigrafias a partir de fotografias de Portugal do ano passado: duas serigrafias inspiradas pela Quinta da Regaleira em Sintra, uma pela natureza pura de Sintra e uma outra pelos jardins da Gulbenkian em Lisboa. Estas serigrafias começam por ser criadas a preto e dourado, culminando numa cor prateada muito suave. A maior parte das serigrafias consiste em quatro cores.

Estas imagens jogam com a perceção e o significado; superfícies que tanto são planas como parecem realistas, dependendo do movimento do espetador quando este se desloca junto das imagens. As cores prateadas alteram-se de superfícies fechadas, planas para formas figurativas e realistas.

Este ano também selecionei fotografias da Quinta da Regaleira e do jardim do Palácio da Pena (ambos em Sintra), deste período em que aqui trabalhei, para servirem de base a novas serigrafias. Hei de imprimir estas serigrafias nos Países Baixos para dar continuidade a esta série.

As minhas estadias em Portugal, quer neste ano de 2011, quer no ano passado, foram extremamente importantes para o desenvolvimento do meu trabalho. Descobri que o verde e o azul são cores importantes na minha pintura e surgiram quadros a preto e azul que eu nunca antes tinha pintado e que provavelmente nunca pintaria sem estes períodos passados em Portugal a trabalhar. Até mesmo a possibilidade de ter tempo para fazer experiências no ateliê e a possibilidade de dedicar o dia inteiro à pintura, em total concentração, acelera o desenvolvimento e confere profundidade ao meu trabalho.

Ao fazer os azulejos (segundo a tradição portuguesa), ao reconduzi-los (com o maior respeito) à minha própria linguagem imagética e ao pintá-los com a tinta tradicional à base dos pigmentos portugueses, desta forma especial, artesanal, criou-se toda uma nova orientação no meu trabalho. Gostaria muito de, no futuro, ter a possibilidade de aprofundar mais e melhor esta técnica.

Foi, em suma, uma experiência fantástica. Trabalhei dias inteiros a fio e valeu muito a pena poder estar fechada durante um mês e poder desenvolver diretamente novas ideias; isto é uma mais-valia espantosa.

E mais ainda... Tenho a sensação de que ainda estou agora a começar a deixar-me inspirar pelo belo Portugal...

Ingrid Simons

Evoramonte, Portugal, abril 2011

PS
Já (2015) eu estou para a sexta vez no belo Alentejo será permitido voltar e eu deve fazer aqui no Museu Artesanato e o Design, Ėvora, minha quarta exposição individual, que chama “O azul do Alentejo sob o meu olhar”, com meus obras cerâmicos foram feitas em Portugal.

Ao mesmo tempo, apresentar uma visão geral das pinturas e impressões de tela dos últimos anos, o que eu fiz aqui no Alentejo. A exposição que chama "Raios de Luz" é apresentado pelo Museu Municipal Prof. Joaquim Vermelho em Estremoz.

www.ingridsimons.com
ingridsimonsinportugal.blogspot.nl

Estas obras apresentadas pode ser realizado graças a o grande apoio técnico do Mestre Xico Tarefa e LuisCarlos.

NL :

Droom van een zomeravond (Sonho de uma noîte de verão )

Vorig jaar werd ik verliefd op Portugal, dit jaar bleek het een blijvende liefde te zijn.

Vorig jaar werd ik uitgenodigd voor een werkperiode in Portugal, waar ik nog nooit geweest was.

Ik vond in Portugal het typerende, prachtige, sterke licht ; hetzelfde licht, dat ik normaal zou overdrijven in mijn schilderijen om het gewenste resultaat te krijgen. Ook vond ik de lange, zwarte schaduwen, die ik al in mijn schilderijen gebruikte, maar hier zag ik ze ‘in het echt’.

Geïnspireerd door de rivier ‘Ribeiro São Brás’, die hier stroomt, begon een nieuwe richting in mijn werk. Ik maakte hier voor het eerst schilderijen in enkel groen en blauw. Vanwege de directe verwijzing van het groen naar het landschap (gras, bomen) en de referentie van het blauw naar de rivier (water), kon ik dit onderwerp op een vrije, abstracte manier vertalen. In mijn werk heb ik altijd de ‘grenzen’ tussen beeld en verf onderzocht, maar met deze schilderijen ben ik echt op zoek naar ‘de mooiste bloemen die aan de rand van de afgrond groeien’.

Bij Fundaçao OBRAS vond ik een plek met de voor mij perfecte voorwaarden om optimaal te kunnen werken. Het is echt fantastisch om gehele dagen op atelier door te brengen, te schilderen.
Het wandelen door dit mooie landschap, het maken van foto's en geïnspireerd raken door deze landschappen met de mogelijkheid direct daarna in het atelier alle indrukken om te zetten en vast te leggen in verf. Het is voor mij van groot belang om een maand me volledig op mijn werk te kunnen concentreren, de processen worden hierdoor versneld en verdiept.

Ik moet ook vermelden dat ik deze beide jaren alleen (in gezelschap van mijn schilderijen) naar Portugal ben gereden. Vorig jaar heb ik zowel de schilderijen voor de solo expositie ‘A luz de lua’ in Ēvora, als ook alle doeken voor de werkperiode vervoerd , die allen horizontaal vervoerd moesten worden, in verband met de pasteuze, en traag drogende olieverf. Dit jaar heb ik ‘slechts’ de doeken vervoerd, waaraan ik wil gaan werken tijdens deze werkperiode.

Het is een lange reis met de auto, maar voor mij voelt het ook als een soort van pelgrimstocht.

Ik ben hierdoor gegroeid als persoon, en als beeldend kunstenaar. Tijdens zo’n lange reis maak je je hoofd leeg, het zet je aan het denken over je ervaringen, je inspiraties, je werk, en tijdens de reis zijn er ook zoveel mooie dingen te zien.

De volledige verandering van omgeving, van de typerende vlaktes van Nederland, naar de stedelijke gebieden rond Parijs, en na het passeren van Orléans het platteland met de uitgestrekte velden, tot de heuvels in de buurt van Biarritz, en zijn rotsachtige, winderige kust, naar de bergen in de buurt van San Sebastiàn, naar de weidse landschappen in de zuidelijkere gebieden van Spanje, en de enorme, witte, bijna sprookjesachtige keien, als je Portugal binnen rijdt.

Vorig jaar toen ik terug reed naar Nederland, had ik een sterk gevoel dat ik terug moest keren, ik had  het gevoel dat ik nog maar net begonnen was...

Ik beloofde mezelf, dat als ik, na een maand na terugkomst in Nederland, dit nog steeds zo sterk voelde, ik zou gaan proberen terug te keren. Ik dacht, dat de vlinders van de 'liefde op het eerste gezicht' met dit mooie land misschien nog zouden verdwijnen.

Maar het verlangen om terug te keren werd alleen maar sterker, dus, zelfs binnen een maand, schreef ik een nieuw projectplan. En ik was zo blij, toen er een uitnodiging volgde om terug te keren.

Dus dit jaar kwam ik terug (2011), weer in maart en april. Dit is een prachtig seizoen, want als je aankomt, is het nog steeds een beetje koud, en daarna begint alles te groeien, het landschap wordt elke dag groener en groener. De eerste bladeren zijn van zo'n ongelooflijke intense kleur groen! Daarna beginnen de bloemen langzaamaan te bloeien en de weilanden kleuren geel met bloemen, de vogels zingen en het gras groeit kniehoog, en zelfs de temperatuur kan gedurende de dag al vrij hoog oplopen.

Het lijkt alsof je de natuur ziet ontwaken uit haar winterslaap.

Gelukkig bleek het een sterke, blijvende liefde.

Vanaf de dag dat ik de grens van Portugal overreed, was ik al overtuigd dat dit (wederom) een zeer belangrijke periode voor mijn werk, en ook voor mij persoonlijk zou worden.

Toen ik aankwam bij Fundaçao OBRAS, voelde het alsof ik thuiskwam.

Dit gold ook met betrekking tot het werk in mijn atelier : omdat ik deze ruimte reeds kende, wist ik hoe het licht in de studio binnenviel (belangrijk voor een schilder) en ik voelde me na zeer korte tijd weer helemaal thuis. Hierdoor gebruikte ik vanaf het eerste moment de complete oppervlakte van het atelier (in tegenstelling tot het eerste jaar).

De eerste week, dat ik bij Fundaçao OBRAS was, had ik het geluk, dat er twee lange wandelingen gepland stonden, zodat ik me volledig kon laten inspireren door de ontwakende natuur.

Slechts een paar dagen later, kon ik al beginnen met het maken van schetsen en met schilderen.

Ik heb gehele dagen en avonden schilderend in mijn Portugese atelier doorgebracht. Het is zo fijn je helemaal onder te dompelen in je werk, ik kon eindelijk mijn dagen vullen met schilderen, wandelen, fotograferen en het schrijven van teksten.

Schilderen

Na het verzamelen van inspiratie en foto’s gedurende de eerste week, gemaakt tijdens de wandelingen, ben ik begonnen met schetsen. Eigenlijk al binnen een paar dagen had ik schetsen gemaakt voor de drie grootste doeken die ik in mijn auto kon vervoeren  : 100 x 140 cm.

Een van die schilderijen is geïnspireerd door de Ribeiro São Brás, die dicht bij de residency stroomt. Ik begon het schilderij op te bouwen met enkel groen en blauw ; het werd een heel ander schilderij, dan de schilderijen, die ik vorig jaar naar aanleiding van deze rivier heb gemaakt. Om precies te zijn : nog vrijer en abstracter dan vorig jaar (dit geldt ook voor de kleine formaat doeken). Deze rivier is een mooi thema, omdat je eigenlijk enkel de fundamentele lijnen nodig hebt, om een verwijzing op te roepen naar een figuratieve afbeelding. Dat geeft mij als schilder veel vrijheid, maar het moeilijke aan al deze mogelijkheden is om daarin niet te verdwalen...

Tijdens de weken, dat ik hier werkte, kon ik zo veel tijd in mijn studio doorbrengen, dat ik de schilderijen, die ik hierboven reeds beschreven heb, kon schilderen, maar ik kon ook doorwerken aan mijn zwart-witte schilderijen, geïnspireerd door de bijna zwarte rivieren, met de witte wateranemonen, die in de rivier groeiden. Maar ook aan het schilderen van de donkere bossen, waar het sterke zonlicht in doordringt, en het licht zich een weg baant. Het licht abstraheert de bladeren, en vreet door de figuratieve vorm van de bladeren heen ; het laat een pad van licht verschijnen, dat je lijkt te verleiden de bospaden in te gaan, waarvan je niet weet, waar ze je heen zullen leiden.

Ik heb ook een paar schilderijen gemaakt zonder enige schetsfoto, enkel gebaseerd op een lijnschets. Enkel reagerend op wat er gebeurt tijdens het schilderen ; het landschap rijst op en ontstaat uit de verf.

Azulejos

Ik was en ben ook heel erg geïnspireerd en geïntrigeerd door de azulejos (de blauwe-witte tegels gemaakt volgens Portugese traditie). Overal waar ik geweest ben, heb ik deze azulejos bestudeerd (zoals in Lissabon, Sintra, Redondo, Estremoz en Ėvora ).

Dan droomde ik over de mogelijkheid om deze misschien een keer zelf te mogen maken, als een eerbetoon aan deze Portugese traditie, en aan alles wat Portugal mij reeds gegeven heeft.

Met de hulp van Ludger, Carolien en Luis ontmoette ik een echte meester in de keramiek, genaamd ‘Mestre Xico’. Hij was zo vriendelijk om me te helpen. Ik wilde graag tegels maken, zo groot als mijn kleine schilderijen :  40 x 30 cm. ; drie exemplaren.

Wanneer je keramiek beschildert, zijn de kleuren van de verf waarmee je schildert totaal verschillend van de kleuren na het bakken. Bijvoorbeeld; de lila kleur, waarmee ik geschilderd heb, wordt na het bakken de donkerste, meest karakteristieke kleur blauw van de azulejos.

Ik was geïnspireerd door drie foto's, die ik in Sintra gemaakt heb, in een van hun mooie parken.

In elke tegel is er een verschillend diagonaal spel ; in elke tegel abstraheert het licht de vormen van de hoge bomen, die, zonder het sterke licht, de paden bijna volledig zouden afsluiten. Het licht verleidt je om de bospaden in te gaan, waar, hoe dieper je het bos in gaat, het des te donkerder zal worden.

Ik maak ook gebruik van deze werkperiode, om me bezig te houden met fotografie als autonoom medium, en niet enkel als schetsen voor mijn schilderijen. Ik heb in Evora acht foto’s laten afdrukken, die ik hier in Portugal heb gemaakt.

Zeefdrukken

Op basis van foto's van Portugal van vorig jaar, heb ik een serie van vier zeefdrukken gemaakt, twee zeefdrukken geïnspireerd door de Quinta da Regaleira in Sintra, een door de pure natuur van Sintra, en één door het park van het Gulbenkian in Lissabon. Deze zeefdrukken zijn opgebouwd met eerst een zwart/zilver kleur, tot een zeer lichte, zilveren kleur. De meeste zeefdrukken bestaan uit vier kleuren.

Deze prenten spelen met de perceptie en betekenis ; vlakken, die zowel plat als realistisch lijken, afhankelijk van de beweging van de beschouwer, wanneer deze langs de prenten loopt. De zilveren kleuren veranderen van  gesloten, platte oppervlakken naar  figuratieve, realistische vormen.

Ook dit jaar heb ik tijdens deze werkperiode foto's van de Quinta geselecteerd, en van het park van het Palacio da Pena (deze bevinden zich beiden in Sintra) om te dienen als basis voor nieuwe zeefdrukken. In Nederland zal ik deze zeefdrukken gaan afdrukken, om deze serie verder aan te vullen.

Dit jaar (2011), maar ook vorig jaar, was mijn verblijf in Portugal erg belangrijk voor de ontwikkeling van mijn werk. Ik ontdekte blauw en groen als belangrijke kleuren voor mijn schilderijen, er ontstonden blauw-zwarte schilderijen, die ik voorheen nooit gemaakt had, en die ik zonder deze werkperiodes in Portugal waarschijnlijk ook niet gemaakt zou hebben.  Tevens de gelegenheid om de tijd te nemen om te experimenteren in mijn atelier en de mogelijkheid om mijn gehele dag in volle concentratie te wijden aan het schilderen, versnelt mijn ontwikkeling en verdiept mijn werk.

Ook door het maken van de azulejos (volgens de Portugese traditie), maar wel (met groot respect) vertaald naar mijn eigen beeldtaal en geschilderd met traditionele verf gebaseerd op de Portugese pigmenten, op deze speciaal, met de hand gemaakte, tegels, is een hele nieuwe richting binnen mijn werk ontstaan. Ik zou heel graag in de toekomst de mogelijkheid krijgen om mij meer en uitgebreider in deze techniek te kunnen verdiepen.

Het was, wederom, een fantastische ervaring. Ik heb hele lange dagen gewerkt, en het was zeer de moeite waard om een maand aaneengesloten te kunnen werken en nieuwe ideeën direct uit te kunnen werken ; dit is ontzettend waardevol.

En nog steeds...Ik heb nog steeds het gevoel, dat ik nog maar net begonnen ben me te laten inspireren door het mooie Portugal.

Ingrid Simons

Evoramonte, Portugal, April 2011

Ps

Sindsdien ben ik nu (2015) voor de zesde keer in het mooie Alentejo mogen terugkeren en mag ik hier in het Museu do Artesanato e do Design, Ėvora, mijn vierde solo presentatie  “O azul do Alentejo sob o meu olhar” in Portugal maken met enkel in Portugal gemaakt keramisch werk.
Tegelijkertijd presenteer ik een overzicht van schilderijen en zeefdrukken van de afgelopen jaren, die ik hier in Alentejo gemaakt heb. De expositie "Raios de Luz” wordt gepresenteerd door het Museu Municipal Prof. Joaquim Vermelho in Estremoz.

www.ingridsimons.com
ingridsimonsinportugal.blogspot.nl

Deze geëxposeerde werken konden gerealiseerd worden dankzij de geweldige technische ondersteuning van Mestre Xico Tarefa en LuisCarlos.

En natuurlijk de foto's van deze week van mijn huidige werkperiode : 

Het was een zeer enerverende inspirerende week.

Ik heb veel tijd op atelier doorgebracht, de marmergroeves bezocht, geexperimenteerd met mijn nieuwe film en installatie, ik ben intern verhuisd, en nog vele andere zaken.

Het was wederom een geweldige week :

Ik ben in mijn 'nieuwe' huis aan het experimenteren met mijn nieuwe korte film.

Deze film wordt waarschijnlijk ook onderdeel van een nieuwe installatie, die ik aan het ontwikkelen ben.

De bloemenweides blijven dit jaar extreem lang door het relatief koude weer van de afgelopen weken en de overvloedige regenval. Ze zijn prachtig. 

Dit is onze "runaway". Hij heeft gewoon een fijn huis, maar wordt in de weekenden een beetje eenzaam en komt ons dan opzoeken. Hier meneer voor mijn studio. Kijken of ik wel hard genoeg werk haha.

Mijn in Portugal besteld doek van 140 x 100 cm., inmiddels inclusief ruwe lijnschets.  Het is een erg fijn formaat om op te werken, dus toch nog 1exemplaar bijbesteld, nu ik zo in de flow zit!

Een marmergroeve 2-luik (maar dingen veranderen, het is nu nog 1 exemplaar)

Mijn nieuwe nocturnes

Hier het schilderij, dat hierboven nog in lijn te zien is. 

En tijdens het schilderen compleet verandert is. 

Film still van mijn andere nieuwe korte film

Nog meer 'try outs' van mijn film en installatie

En ik ben begonnen met mijn keramische werk. Door het vochtige week duurde het lang voordat alles droog was. Hieronder zie je foto's van de kleurproeven, aangezien de kleuren in de oven veranderen is het altijd fijn om een kleurenstaal te hebben. Vooral dit jaar, nu ik met nieuwe (en meer) kleuren ga werken.

Back to the studio :

Een bezoek aan Vila Vicosa en de marmergroeves.

Hieronder het Palacio van de familie Bragança.

Studie….

Hierboven een resultaat van het "en plein air" schilderen bij een van de marmergroeves

En weer terug gegaan om de groeves bij nacht
 en volle maan te bestuderen (en dit komt dit jaar veel terug in mijn werk!)

Met professionele danser Phyllis

De invloed van de marmergroeves wordt op atelier direct zichtbaar, als dit schilderij, dat eerst geinspireerd was door een bergketen, al schilderend een groeve wordt.

Heel speciaal...
En het bewijs dat ik toch echt op die speciale plekken moet zijn om ze te voelen en te beleven...

Met Rob and Phyllis, beide getalenteerde collega's, die ook samen een project in de marmergroeves hebben gerealiseerd. En heel fijn om het "marmergroeve" enthousiasme samen te delen!

En ook een heel speciale samenwerking was er met de dichter Linda Buckmaster, die vroeg of ze in mijn atelier mocht verblijven. Daar is een heel mooi gedicht, genaamd  "Lost" uit voort gekomen, geinspireerd op mijn nieuwe groene schilderij (60 x 50 cm.)

Een hele mooie samenwerking!

En het heerlijke buitenschilderen!

Het eindresultaat van mijn roze marmergroeve schilderij.

En een nieuwe groene, paradijselijke marmergroeve.

Volledig teruggenomen door de natuur.

Painters'companion

En een marmergroeve in zwart-blauw ; ook dit werk hoorde bij het tweeluik over de bergketen, maar werd al schilderend een marmergroeve. Dit schilderij is geinspireerd op de wandeling naar beneden, en het prachtige beeld dat ik daar had, van het meer in de marmergroeve, omringd door de metershoge marmeren wanden, als een kathedraal!

Het hier zijn en ervaren, wordt ieder jaar essentieler. Mijn werk groeit steeds dichter naar Alentejo en Portugal toe en laat zich steeds meer beinvloeden. ook door het feit dat je de verhalen hoort hier over het land en het land beter en beter leert kennen en doorgronden.

Nightshift

 Bedankt voor je bezoek!

En tot volgende week vrijdag!

Lieve groet uit Portugal,
Ingrid